χαρακίρι

Αυτοκτονία με οριζόντια τομή στην κοιλιά. Η μέθοδος αυτή της αυτοκτονίας είναι ιαπωνικής επινόησης. Την υιοθέτησαν τον Μεσαίωνα οι ευγενείς, που προτιμούσαν τον θάνατο από την αιχμαλωσία. Το χ. γενικεύτηκε στα χρόνια της δυναστείας των Άσι-Κάγκα (14ος αι.). Αργότερα καθιερώθηκε και ως τρόπος εκτέλεσης θανατικής ποινής, την οποία και υποχρέωναν να εκτελέσουν οι ευγενείς (νταϊμιό και σαμουράι), σε περίπτωση δικαστικής θανατικής καταδίκης τους. Με χ. αυτοκτονούσαν επίσης όσοι ήθελαν να αποκαταστήσουν την τιμή τους ή να εκδηλώσουν με την πράξη αυτή την έντονη θλίψη τους για τον θάνατο αγαπητού ηγεμόνα. Παράδειγμα αυτοκτονίας του είδους υπήρξε αυτή του στρατάρχη Νότζι, μαζί με τη γυναίκα του, οι οποίοι δεν άντεχαν να ζουν αφού είχε πεθάνει ο αυτοκράτορας Μέγι ή Μούτσου - Χίτο. Με χ. αυτοκτονούσαν στην Ιαπωνία και οι απελπισμένοι από τη ζωή καθώς και αυτοί που διαφωνούσαν με το πολιτικό καθεστώς της πατρίδας τους. Ας σημειωθεί ότι ο όρος χ. θεωρείται χυδαίος και δεν χρησιμοποιείται από τους Ιάπωνες, οι οποίοι προτιμούν τον όρο σεπούκου. Μεταφορικά εξάλλου χ. είναι και ένα είδος πόκας.

* * *

το, Ν

άκλ.

1. (στην Ιαπωνία) τρόπος αυτοκτονίας που συνίσταται στην τομή τής κοιλιάς με μαχαίρι ή με σπαθί

2. (ως χαρτοπαικτικός όρος) τρόπος με τον οποίο παίζεται η πόκα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιαπ. harakiri < hara «κοιλιά» + kiri «κόβω, κόψιμο»].